مسجد گوهرشاد در مشهد در جنوب آرامگاه علي الرضا به 821 ق/1418 م به دستور گوهر شاد بيگم همسر شاهرخ ساخته شد. به دليل ظرافت و زيبايي كاشي‌كاري و خط و اسلوب معماري مسجد گوهرشاد، اين مسجد از شاهكارهاي معماري ايراني در دوره تيموري ؛ و به دليل موقوفات بسيار و مجاورت با آرامگاه علي الرضا از مهم ترين و شلوغ ترين مسجدهاي ايران به شمار مي رود ، به طوري كه برخي آن را پُربازديدترين مسجد در ايران مي دانند.
اسم گوهرشاد در دو جا با كاشي معرق نگاشته شده‌است: يكي در قسمت بالاي در نقره‌اي كه به دارالسياده مي‌رود و ديگري بر كتيبه ايوان مقصوره كه به خط زيباي شاهزاده بايسنقر مي‌باشد. در قسمت وسط نيز كتيبه اي به نام محمد رضا امامي وجود دارد. شيوه ساخت اين مسجد به سبك جهار ايواني است و در طي سال‌ها گنبد آن چهار بار تعمير شده است. سبك معماري اين بنا به شيوه تيموري و نام معمار آن استاد قوام‌الدين شيرازي ذكر گرديده‌است.اين مسجد در جنوب آرامگاه رضوي جاي دارد و به رواق‌هاي دار السياده و دار الحفاظِ آن پيوسته است. يك صحن به گستردگي ۲۸۰۰ متر مربع دارد و زيربناي آن ۹۴۰۰ متر مربع است. بناي مسجد دربرگيرندهٔ ۸ ايوان بزرگ و ۷ شبستان است. گنبدخانهٔ پشتِ ايوان مقصوره، با شبستان‌هاي يك طبقه، بخش‌هاي مختلف مسجد را به هم پيوند مي دهد. ايوان جنوبي، ايوان مقصوره نام دارد و ايوان شمالي، معروف به ايوان دار السياده است. ايوان شرقي، ايوان اعتكاف ناميده مي‌شود و ايوان غربي، ايوان شيخ بهاء الدين نامگذاري شده است.
بر اساس متن كتيبهٔ به خط ثلث در ايوان جنوبي، اين مسجد در سال 821 ق /1418 م به دستور و كمك گوهرشاد، همسر شاهرخ تيموري ساخته شده است و در طيّ قرون، خرابي‌هاي زيادي بر آن وارد شده. بناي مسجد گوهرشاد - كه به خاطر نام باني آن به اين نام خوانده مي‌شود - تقريباً ۱۲ سال به‌طول انجاميده و معمار اصلي بنا به احتمال قوي قوام الدين شيرازي يكي از معروف ترين معماران دوره تيموري بوده‌است
مسجد گوهرشاد مسجدي كلاسيك و به سبك مساجد چهار ايواني ساخته شده‌است. ضحن مسجد تقريبا به شكل مربع و در اطراف آن چهار ايوان بزرگ تاريخي و در فواصل ايوان‌ها هفت شبستان وسيع و شش در ورودي و خروجي است.
طول صحن مسجد حدود ۵۶.۱۳ متر و عرض ۵۱.۱۸ متر و مجموعا حدود ۲۸۷۳ مترمربع مساحت دارد.ابوان‌هاي مجلل و مرتفع در اضلاع مسجد به قرينه يكديگر ساخته شده است.
در زاويه جنوبي ايوان مقصوره نزديك به محراب منبر بلندي معروف به منبر صاحب‌الزمان قرار دارد. اين منبر در سال ۱۲۴۳ هجري قمري به دستور فتحعلي شاه قاجار به دست محمد نجار از چوب گردو و گلابي ساخته شده‌است. از خصوصيات بار اين منبر شيوهد منبت‌كاري و قلم‌زني آن و همچنين عدم استفاده از آهن و ميخ در ساختش مي‌باشد. ساخت اين منبر در سال ۱۳۲۵ آغاز شد كه پس از ۵ سال متوقف گرديد كه بعدا توسط محمد نجار به اتمام رسيد.