شيخ صفي‌الدين اردبيلي (713 - 631 خورشيدي برابر 735 - 650 قمري) نياي بزرگ دودمان صفويان از بوميان كرد تبارايراني است كه مادر او آذري است و نيز هشتمين نسل از تبار فيروزشاه زرين كلاه بود. فيروزشاه نيز از بوميان كرد تبار ايراني بود كه در منطقه مغان نشيمن گرفته بود. زبان مادري شيخ صفي‌الدين زبان آذري بود و اشعاري به اين زبان ايراني در كتاب صفوة الصفا و سروده‌است.
دودمان صفوي نام خويش را از وي گرفته بودند. او پايه‌گذار خانقاه صفوي در اردبيل بود كه با گذشت زمان پيروان بسياري را به دست آورد.