كاخ تَچَر، كاخ تچرا، تالار آينه يا كاخ اختصاصي داريوش بزرگ به معناي خانه زمستاني از نخستين كاخ‌هايي است كه بر روي صفه تخت جمشيد كشف گرديد. سنگ‌هاي اين كاخ، خاكستري است به طوريكه عكس آدمي در آن مي‌افتاده و به همين جهت در اين اواخر آن را آينه خانه و يا تالار آيينه هم مي‌خواندند. بر روي ديواره‌هاي پلكان اين كاخ نقوش گوناگوني ديده مي‌شود. از شاهان هخامنشي، داريوش اول، خشايار شا و اردشير سوم كتيبه‌هايي در اين كاخ به جاي مانده‌است. پس از هخامنشيان و در دودمان‌هاي بعدي، اشخاصي مثل شاپور دوم، عضدالدوله ديلمي، بهاءالدوله ديلمي، علي و سلطان ابراهيم ميرزا تيموري از خود كتيبه‌هايي در اين كاخ بر جاي گذاشته‌اند.كاخ تچر از نخستين كاخ‌هايي است كه بر روي صفه تخت جمشيد كشف گرديد. كاخ تچر در جنوب‌غربي آپادانا و رو به جنوب، قرار گرفته‌است. اين بنا در يكي از كتيبه‌ها تچر خوانده شده‌است.اين كاخ در كتيبه اي ديگر از همان بنا هديش و امروزه به كاخ داريوش و يا تچر معروف است. واژه تچر را خانه زمستاني معني كرده‌اند ولي هيچ دليلي كه برساند اين بنا سراي زمستاني داريوش بوده‌است در دست نيست.سنگ‌هاي اين كاخ، خاكستري و بسيار پاك‌تراش است به طوريكه عكس آدمي در آن مي‌افتاده و به همين جهت در اين اواخر آن را آينه خانه و يا تالار آينه هم مي‌خواندند. كاخ تچر بر روي سكويي بنا گشته كه ۲۰ ۲٫ تا ۳ متر از كف آپادانا و حياط مجاورش بلندتر است. طرح آن به صورت مستطيلي است با محور طولي شمالي – جنوبي كه ۴۰ متر طول و حدود ۳۰ متر عرض دارد و مشتمل است بر يك تالار مركزي ۱۲ ستوني (۳ رديف ۴ تايي) با اتاق‌هاي كوچك جانبي، دو اتاق مربع شكل در شمال كه هر يك چهار ستون داشته‌اند و با اتاق‌هاي باريك و بلند جانبي محدود مي‌شده‌اند و يك ايوان ۸ ستوني (دو رديف چهارتايي) در جنوب كه به دو اتاق جنبي مي‌پيوسته است.يك پلكان دو طرفه در جنوب بنا، ساخته‌اند كه از دو سوي به ايوان جنوبي مي‌رسد و بر بدنه آنها نقش افرادي كه بره، خوراكي يا ظروف آشپزخانه در دست دارند كنده شده‌است. اين افراد را يك در ميان در جامه پارسي و مادي (اهل ماد) نشان داده‌اند. پارسيان كلاه شياردار استوانه‌اي معمول خود را به سر ندارند، بلكه شالي به دور سر و گردن پيچيده‌اند كه چانه‌هايشان را مي‌پوشاند. برخي از اين افراد ريش و سبيل دارند اما تعدادي بي ريش و سبيل نشان داده شده‌اند كه احتمالاً خواجگان درباري هستند. معمولاً اين افراد را خدمتگزاران مي‌خوانند، اما چون حمل بره و حيوانات ديگر به داخل كاخ شاهي چندان مناسبتي ندارد، شايد بتوان برخي از آنها را مغاني دانست كه بره قرباني را حمل مي‌كنند. بر بدنه جبهه جنوبي سكوي كاخ، يعني بر ديواره جنوبي پلكان توامان، مجلسي مركب از چند صحنه، نقش كرده‌اند. در مركز، حلقه بالدار يا فر ايراني را مي‌بينيم كه دو ابوالهول در دو سويش نشسته و دستي را به علامت احترام به سوي آن بلند كرده‌اند و پشت سر هر يك رديفي از درختان نخل نمايان است، زير اين صحنه دو گروه سرباز كمان‌دار نيزه‌ور در جامه پارسي، يعني كلاه ترك‌دار استوانه‌اي، دامن و قباي چين‌دار و كفش سه‌بندي، مقابل همديگر صف بسته‌اند و سنگ نوشته‌اي را پاس مي‌دارند كه به نام خشايارشا و به خط و زبان فارسي باستان نوشته شده‌است.