رازک دارای اثر آرام بخش می باشد، به خصوص هنگامی که همراه با آرام بخش های دیگر گیاهی مصرف می شود.
همچنین در بدخوابی عصبی و استرس ها استفاده می شود.
رازک به صورت دم کرده با مزه ی تلخ به عنوان مقوی معده، محرک اشتها و افزاینده ی ترشحات معده کاربرد دارد؛ اسیدهای تلخ آن شامل لوپولون و هومولون دارای خواص ضد میکروبی است.
در طب عوام از دم کرده ی آن جهت درمان زخم معده و به عنوان ضد ورم مثانه استفاده می شود.
پزشکان چینی ، یونانی و رومی رازک را به عنوان یک هاضم عالی استفاده می کردند ، همچنین تقویت معده ،
درمان سل ، سرع و اسهال خونی از مواردی بوده است که این پزشکان از رازک استفاده می کردند .
طبیعی دان معروف رومی Pliny شاخه های جوان رازک را به عنوان سبزی درغذا استفاده می کرد .
در انگلستان به عنوان یک هاضم و اشتها آور استفاده می شده است .
در سال 1500 میلادی به خاصیت نگهدارندگی آن پی بردند و آن را در نوشیدنی سنتی انگلستان به نام ale افزودند که این نوشیدنی را تبدیل به آبجوی تلخ کرد .
در آمریکای شمالی سرخپوستان رازک را در درمان گوش درد یا دندان درد بصورت برگ گرم شده استفاده می کردند ، همچنین برای رفع اضطراب روزی چند بار از چای رازک استفاده می کردند .
پزشکان قرن 19 از رازک برای رفع هیجانات و ناراحتی های حاصل از مصرف الکل استفاده می کر دند ، می گویند جرج سوم برای کاهش علائم بیماری خود بر روی بالشی پر از رازک می خوابیده است .