در طب عوام به عنوان ادرارآور و مسهل مصرف می شود. هم چنین یکی از کاربردهای وسیع آن جهت رفع مشکلات پوستی از جمله اگزما است. که اثر اخیر را مربوط به وجود اسید فوماریک موجود در آن می دانند.
اسید فوماریک ماده ای است که به میزان قابل توجهی در این گیاه وجود دارد و در سال های اخیر آن را به طریقه مصنوعی نیز تهیه می کنند که در بعضی از داروها نظیر داروهای پسوریازیس (نوعی بیماری پوستی) مصرف می شود.
یکی از خواصی که از نظر علمی برای این گیاه اثبات شده است صفرا آوری آن است، به همین دلیل آن را از زمان قدیم برای رفع مشکلات صفراوی مصرف می کرده اند. البته آلکالوئید پروتوپین آن می تواند در مواردی باعث کاهش صفرا شود. بهترین زمان برداشت گیاه در فصل بهار و بعد از زمان گل دهی است که گیاه به طور کامل رشد کرده است.