* با توجه به این که حنا یکی از گیاهان، با مقدار قابل ملاحظهای تانن است، لذا دارای خاصیت قوی قابض میباشد؛ به همین دلیل از آن به طور خوراکی در اسهال خونی، زخمهای رودهای- معدهای و به عنوان ادرارآور استفاده میشود.
* مصرف خارجی و موضعی آن، به عنوان ضد اگزما، درمان جرب (بیماری پوستی واگیری که عامل آن سارکوپتس اسکابیل میباشد)، ضد میکوزیس (بیماری قارچی پوست) و درمان زخمها میباشد.
* در بسیاری از نقاط جهان، از جمله مصر، هندوستان، ایران، پاکستان، افغانستان، اروپای مرکزی و آمریکا، جهت رنگ کردن مو از آن استفاده میکنند. در حال حاضر، محصولات زیادی از حنا به عنوان مراقبت و محافظت از مو در جهان ساخته شده و مورد استفاده هستند، از آن جمله حنای بدون رنگ است؛ این نوع حنا رنگ طبیعی مو را حفظ و آن را درخشان میسازد.
* حنا، همچنین خاصیت بهبودی زخمهای ناشی از عفونت باکتریهای گرام مثبت را داشته و بر علیه قارچهای مولد کچلی مانند تریکوفیتوز، اسپوروتریکوم و کریپتوکوکوس، موثر است.
* از دیگر خواص حنا، خاصیت نرم کنندگی و ضد آفتاب آن است؛ به همین دلیل در فرآوردههای آرایشی- بهداشتی، در سالهای اخیر از آن استفاده میشود و جهت ترک خوردگی پوست، به خصوص دست و پا موثر است.
* حنا به صورت موضعی در تخفیف دردهای روماتیسمی نیز به کار میرود.
* جوشاندهی برگ آن برای درمان بیماریهای پوستی، گاهی اوقات تسکین سردرد و دهانشویه به کار میرود.
* عصارهی برگهای گیاه به عنوان ضد گرفتگی عضلانی دستگاه گوارشی به کار میرود.
* در بعضی نواحی، گرد برگ حنا، برگ هلو و برگ تانندار گیاهان مختلف را مخلوط کرده و برای رفع اگزما و جلوگیری از تعریق دست و پا بدان میمالند.