در مکتب گیاه درمانی قدیم برای تیول خاصیت آرام کننده ی اعصاب و قلب، و برطرف کننده ی تشنج قائل بوده اند و آن را آرام کننده ی سردرد، سر گیجه و به ویژه سردردهای میگرنی و فلج می دانسته اند.
تحقیقات اخیر نیز اثر پایین آورندگی فشار خون و ضد فشارخون بودن آن، هم چنین آرام بخش اعصاب، تقویت قلب و نیز قدرت صفراآوری و تصفیه کنندگی آن را مورد تایید و تاکید قرار داده است. در درمان های مختلف گیاهی از قسمت هایی مختلف این گیاه اعم از چوب، تنه، ساقه، برگ و گل آن استفاده می کنند.
اما دم کرده ی تیول (گل و برگ آن) بیش تر در مواردی که به آرامش اعصاب و حتی خوابی ملایم احتیاج است، مانند سردردهای عصبی و میگرنی، و ناراحتی های عصبی مختلف، حالات تهوع عصبی، بی خوابی ها و به هم خوردگی نظم خواب، قلب درد، خستگی های عضوی و دردهای سیاتیکی کاربرد دارد.