/**/ حوالي ظهر بود كه بالاخره هواپيما در فرودگاه كوچك شهر پيزا به زمين نشست و ما هم با كمي نگراني بابت چك كردن پاسپورت ها (با اينكه ويزاي شينگن داشتيم) وارد محوطه سالن شديم. اما انگار نه انگار كه پرواز بين دو كشور انجام شده بود، چرا كه هيچ گيت بازرسي اي وجود نداشت و ما هم با گرفتن ساكمون از سالن ترانزيت خارج شديم. فقط سگهاي جستجوگر مواد مخدر كه توي سالن به هركي مشكوك مي شدن از سر و كولش بالا مي رفتن (البته فقط به يكنفر گير دادن!) يكم ترسناك بود كه خوشبختانه اونام به ما كاري نداشتن و همه چي به خير گذشت!
در جلوي فرودگاه كوچك پيزا پيدا كردن ايستگاه اتوبوس خيلي مشكل نبود. از دستگاه به راحتي بليط مدت دار يه ساعته رو به قيمت حدودا يك يورو خريديم و سوار اتوبوسي كه چندان خلوت هم نبود شديم. مسافت تا ايستگاه قطار خيلي كم بود.
ايستگاه قطار شهر پيزا هم مثل اكثر ايستگاههاي قطار اروپا، داراي قدمت زيادي بود و ساختمون قديميش معلوم بود مال دوران جنگ جهاني اول دومه! خلاصه اول از همه، دنبال اين بوديم كه از شر ساك راحت بشيم و نهايتاً با پيدا كردن اتاق امانت چمدانها و در حاليكه جمعيت مثل مور و ملخ مشغول دادن يا گرفتن چمدوناشون بودن با پرداخت 6 يورو چمدون و يكي از كوله ها رو تحويل داديم و متصدي از پاسمون كپي گرفت و رو چمدون گذاشت كه بدونن مال كيه!
از ايستگاه قطار با توجه به اعتبار يك ساعته بليطمون دوباره سوار اتوبوس شديم تا به مركز شهر بريم اما راستش هنوز سوار نشده پياده شديم. چون شهر پيزا اينقدر كوچيكه كه مركز شهر همون كل شهر قديم رو شامل ميشه كه ما اگه ميدونستيم همه رو پياده ميومديم. اولش با ديدن دروازه قديمي و ديوار قلعه مانند از اتوبوس پياده شديم و گفتيم بازديدمونو از همين جا شروع كنيم. اما وقتي از دروازه گذشتيم و محوطه پر از توريست رو ديديم به يكباره علاوه بر يك ساختمون گنبدي شكل سفيد با معماري زيبا و يه كليساي بزرگ و از فاصله اي نه چندان دور برج كج پيزا خودنمايي مي كرد. بعدا فهميديم اسم اون ميدون،
ميدون كليسا Piazza del Duomo ("Cathedral Square) l
يا ميدون معجزه هاست Piazza dei Miracoli ("Square of Miracles") l
يه محوطه نسبتا بزرگ كه در سمت چپ دو سه تا از معروفترين ساختمون هاي پيزا توش واقع شده و برج كج (Leaning Tower) كه بسيار كوچكتر از انتظار ما بود هم در همون محل قرار داشت.
در سمت راست محوطه هم غرفه هاي فروش صنايع دستي و سوغاتي ها بود كه به خاطر تعداد زيادشون، فضاي باز و رقابتي بودن امكان خريد با قيمتهاي مناسبتر وجود داشت. اول هر قيمت پرتي رو مي گفتن و بايد يك چونه اي ميزدي. البته جالب اين بود كه هر كدوم ازين غرفه ها علاوه بر اجناس روتين دو سه تا جنس خاص هم داشتن كه اونو با فروشگاه كناريش متمايز مي‌كرد.
بليط فروشي هم در همون سمت تو ساختمون نسبتا بزرگي بود كه قيمت بازديد از هر كدوم از ساختمونها رو به تفكيك نشون مي داد. در اين حين پرده هاي بزرگي هم مشغول پخش فيلم بازسازي و مستحكم سازي پايه هاي برج پيزا بودن كه برنامه جالبي بود. قيمت بليط براي بالا رفتن از برج پيزا حدود 11 يورو بود و براي ديدن كليسا هم بايد 3 يورو پرداخت مي كردين كه ما هم گزينه دوم رو انتخاب كرديم چون بالا رفتن از برج براي ما كه خسته هم بوديم چندان وسوسه انگيز نبود. هر چند اگه قبل از ساعت ۱۲ ظهر روز يكشنبه آخر ماه ميرسيديم اونجا -كه اتفاقا همون روز هم رسيديم اونجا اما ساعت ۲ ظهر- اين بليط ۳ يورويي مجاني ميشد!
محوطه برج پيزا با فضاي چمنكاري شده اش خيلي قشنگه! در اين ميون فيگورهاي توريستها براي نشون دادن كج بودن برج پيزا هم درنوع خودش جالبه! همه سعي مي كنن نشون بدن كه اونا دارن برج رو كج مي كنن يا دارن صافش مي كنن! مام يه عكس دوتايي گرفتيم كه هر كدوم از يه طرف داشتيم هلش مي داديم!
عصري پياده و با نقشه اي در دست به سمت ايستگاه قطار حركت كرديم. در مسير از بافت قديمي و زيباي شهر پيزا رد مي شديم كه البته براي ما كه ديگه ساختمونهاي قديمي تر و زيباتري ديده بوديم زياد تاثير گذار نبود. تو اين سفرهاي طولاني مدت اينقدر جاهاي زيبا مي بيني كه جاهاي يه ذره زيبا ديگه به چشمت نمياد! هرچند تو اين فاصله بستني هاي رنگارنگ ايتاليايي هم ما رو هوايي كردند و ماهم جاتون خالي با پرداخت ۴ يورو ۲ تا بستني خوشمزه خورديم.
خلاصه به رودخونه و پل رسيديم كه ديديم يه نمايشگاه بزرگ از محصولات bio برپا شده. اين نمايشگاه ديگه برامون خيلي جالب بود و تازگي داشت. چون انواع پنيرهاي ايتاليايي و محصولات پروتئيني كه تا حالا نديده بوديم رو ديديم و از همه مهمتر تست كرديم!
در ايستگاه قطار، بليط قطار به مقصد فلورانس رو به قيمت 5.9 يورو خريديم و پس از valid كردن بليطمون با دستگاههاي توي ايستگاه و پيدا كردن سكويي كه قطارمون از اونجا حركت مي كرد سوار قطار شديم و به سمت فلورانس حركت كرديم.
راستش پيدا كردن سكوي قطار تو ايتاليا خيلي موضوع مهميه و چون همه تابلوها ايتاليايي نوشته شدن اولش آدم يكم گيج ميشه اما بهتره بيشتر به ساعت حركت قطارها نگاه كنيد و از روي اون شماره سكو كه با نام بيناري به ايتاليايي تلفظ ميشه مسير رو پيدا كنيد. همه اينا رو كه گفتيم اما بهترين راه پرسيدن از خود مسافر هاست كه ماهم آخرش همين كار رو كرديم. اما يادتون نره قبل از سوار شدن حتما بليط رو تو جعبه هاي كوتاه كنار ستون هاي سكوها كه معمولا زرد رنگ هم هستند باطل كنيد. چون ايتاليايي ها رو اين موضوع خيلي حساس هستند و اگه مامور قطار سراغتون بياد و بليطتون باطل نشده باشه بايد جريمه سنگيني رو بپردازيد!
خلاصه توي قطار كه نسبتا هم شلوغ بود اينقدر خسته بوديم كه نوبتي از خواب بيهوش مي شديم هرچند كه كل مسير در حدود يكساعت بيشتر نبود و ما پس از اونكه نزديك بود اول بجاي ايستگاه مركزي فلورانس تو ايستگاه حومه شهر پياده بشيم به مقصد رسيديم در حاليكه هوا هم كم و بيش تاريك شده بود!
اينم لينك متن كامل پي دي اف سفرنامه پيزا:
http://wdl.persiangig.com/pages/download/?dl=http://sheida59.persiangig.com/document/pisa.pdf