اين بار به جنوب اروپا و شهري كه با ويژگي منحصر بفردش ميزبان گردشگران زيادي در طول سال است سر ميزنيم. اينجا ديگر نه ماشيني است و نه ترافيكي. اينجا شهر ماركوپولو است، بي نهايت گران و بي نهايت زيبا. با وجود اينكه تابلوهاي تبليغي وسيعي با موضوع ونيز ديگر گران نيست در شهر وجود دارد، جمله:
Venice is not expensive, It is very expensive هنور در اينترنت به چشم ميخورد. اواخر تابستان 1391 يك روز كامل در اين شهر بوديم كه عكسهاي زير بخشي از يادگارهاي ما از آن روز فراموش نشدني است.
ايستگاه اتوبوسهاي دريايي و 7 يورو ناقابل براي يك مسير كوتاه كه به محض خارج شدن از قطار مواجه شديم
تاكسي از نوع آبي! همه توريستها و اهالي شهر از اتوبوس و تاكسي استفاده ميكنند مگر ...
مگه اينكه بخوان واسه 40 دقيقه 80 يورو خرج كنند و سوار قايق هاي خوشگلي به نام گوندولا شوند
تنها با اين گوندولاها ميتونين در كانالهايي كه به كوچه پس كوچه هاي ونيز رخنه كرده حركت كنيد و از اين عجيب ترين شهر دنيا لذت ببريد
كانال فرعي در شب
مرغ دريايي اهل ونيز!
نيم نگاهي به ميدان سن ماركو اصلي ترين ميدان ونير از بالاي برج شهر
همان ميدان كه اين روزا بدليل بالا امدن اب درياي ادرياتيك در خبرها زياد ديده ميشه
پل ريالتو يا Ponte Rialto مشهورترين پل كه بر روي گرند كانال ساخته شده. در نگاه اول ياد گرفتن زبان ايتاليايي ساده است و Ponte تو يادتون ميمونه.
اين يك نقشه تاريخي از ونيزه كه بعدا در موزه واتيكان عكس گرفتيم. اون كانال آبي مارپيچ گرند كاناله و در انتهاي اون در مركز تصوير ميدان سن ماركو.
Murano جزيره اي است تقريبا چسبيده به ونيز و مشهور به كارگاههاي شيشه گري دستي كه آثاري از آن در فروشگاههاي ونيز به چشم ميخوره (يكشنبه ها اين كارگاهها تعطيل هستند و اگر مثل ما در اين روز ونيز باشيد فرصتي براي ديدن مورانو نداريد)
ايتاليا كشور پينوكيوست و Made in China بر دوش همه آنها!