يكي از روزهاي جمعه اواخر تابستان امسال مهمان سرزمين تفريحات ديزني لند پاريس بوديم. اين مجموعه بزرگ 32 كيلومتر با پاريس فاصله داره و از دو بخش تفريحي Disneyland Park و Walt Disney Studios Park تشكيل شده و همچنين داراي 7 هتل، از 2 ستاره تا 5 ستاره است. در سال 2008 پربازديد ترين جاذبه اروپا بوده و جالب تر اينكه بازديد كننده اش بيشتر از مجموع بازديد كننده هاي لوور و ايفل بوده! حتي بعضي ها رو ديديم كه هدف اصليشون ديدن و اقامت ديزني لند بود و قرار بود در كنارش يه روز هم به پاريس سر بزنند. ديزني لند رو كمپاني والت ديزني در سال 1955 در كاليفرنيا راه اندازي كرده و در حال حاضر علاوه بر پاريس كه دومين شعبه افتتاح شده خارج از آمريكاست، در توكيو و هنگ كنگ هم اين پارك وجود داره. از كل شعب پنجگانه ديزني لند، دوتاي اونها كه داخل آمريكا و دوتاي ديگه كه در هنگ كنگ و توكيو قرار داره تقريبا براي ما غير قابل دسترسه، پس شعبه پاريس رو در سفر به اين شهر نبايد از دست داد. مطابق روال سالهاي اخير 10% سهام ديزني لند پاريس مال شاهزاده عربستاني است (كعبه و بتخانه هر جا كه پا ميذاري، سودش ميره جيب اين آقايان!)
چون 10 صبح ساعت شروع به كار پارك بود و ما با RER يا قطار سريع السير منطقه اي به ديزني لند ميرفتيم، حدود ساعت 10:30 به باجه بليط فروشي رسيديم. تا دلتون بخواد باجه فروش بليط وجود داره، اونهم چه بليطي؟ بليط 74 يورويي كه اجازه ميده در طول يك روز از كل امكانات دو پارك استفاده كنيد. البته ما با يه كارت دانشجويي بين الملل تونستيم 35% تخفيف براي بليط يه نفرمون بگيريم و در كل با پرداخت 122 يورو وارد پارك اصلي كه همون Disneyland Park هست شديم. مسئول فروش بليط با تحويل دو نقشه، يادآور شد كه ميتونيم يه بار از Fastpass (كه بعدا توضيح ميدم) استفاده كنيم و ساعت 8 شب حتما مراسم آتش بازي رو ببينيم. البته قبل از خريد بليط، بايد گيتهاي امنيتي رو رد ميكرديد كه كل وسايل همراه شما رو براي اجسام نوك تيز و نظاير اون وارسي ميكردند.

 

ساختار پارك طوري است كه ابتداي كار خيابان اصلي يا Main Street با ساختمان و مغازه هايي به سبك شهرهاي قديم آمريكايي وجود داره. انتهاي اين خيابان به قلعه مشهور ديزني ميرسه كه توي تيتراژ كارتونهاش بارها ديده ايم. همونطور كه ميدونيد در اين نوع شهرهاي بازي يا Theme Park خريد بليط ورودي مجوز استفاده از تمام وسايل داخل پارك است و بدون پرداخت هزينه اضافي تنها بايد صف ها رو مديريت كنيد. در نقشه اي كه توي اين پارك به شما داده ميشه وسايل بازي بر اساس شدت هيجان تقسيم بندي شده و اونهايي كه اكيدا پيشنهاد ميشه استفاده كنيد با يه تيك مشخص شده. ما كه اول كار از اين مورد بي خبر بوديم مستقيم سراغ Space Mountain رفتيم. يه سازه بزرگ گنبد مانند با يه سكوي پرتاپ موشك. اول صبح بود و صف زياد طولاني نبود، راهروهايي كه حس سازمانهاي فضايي رو القا ميكرد رو طي كرديم و به محل سوار شدن به واگنها رسيديم. با اينكه هر رديف ظرفيت 4 نفر رو داره ولي ازتون پرسيده ميشه كه چند نفر هستيد و ميتونيد دو نفري سوار بشيد. اين وسيله در واقع يه رولر كوستر (Roller Coaster) داخل فضاي سرپوشيده است كه با سرعت 70 كيلومتر در ساعت حركت ميكنه و سه بار گردش 360 درجه داره. (كاش قبلا اين رو ميدونستيم تا به غلط كردن نمي افتاديم!) اين رولر كوستر در هر پنج شعبه ديزني لند وجود داره كه تنها ورژن پاريس داراي گردش 360 درجه است. تا حالا هم يه كشته در آمريكا از شدت فشار و ترس داشته! خلاصه بعد از يه سفر دو و نيم دقيقه اي به كره ماه تصميم گرفتيم كه وسايل فانتزي تر رو امتحان كنيم. سراغ Buzz و It is a small world رفتيم. دومي فضاي خيلي آروم و دلنشيني داشت و اكثر شهرهاي دنيا رو با عروسك هايي كه پوشش محلي داشتند شبيه سازي كرده بود. (البته از ايران خبري نبود) بعد سراغ دزدان درياي كارائيب رفتيم. يه سفر ده دقيقه اي توي واگنهايي كه روي آب حركت مي كرد و با دوبار افتادن در شيبهاي تند حس خوبي داشت. تو اين بازي، جنگهاي دزدان دريايي با قتل و غارت ها و حتي اسكلت هاي زنجير شده اش، شبيه سازي شده بود. جالب اينكه تمام متصديان هر كدام از غرفه ها، لباس و حركات مربوط به همون ماجرا رو داشتند و به واقع بازيگر بودند.بعد دزدان درياي كارائيب در همون نزديكي، درخت رابينسون قرار داشت كه با بالا رفتن از پله هاش، اتاق غذاخوري، استراحت و حتي دوربين نگهباني اش خاطرات كارتونهاي قديمي رو زنده ميكرد.

 

حوالي ظهر كه نم نم بارون هواي مطبوعي رو رقم زده بود گشت زدن در Adventure Isle، لذت بخش تر بود. نه اتفاق خاصي در اين جزيره مي افتاد و نه خبر خاص ديگه اي بود. كوه، درياچه و پل معلق جاذبه ماجرا بودند. بعد از اون سراغ Thunder Mountain رفتيم. يه رولر كوستر غبار گرفته كه در كوههاي معدنچيان آمريكايي چرخ ميزد و صف بسيار طولاني اش ارزش ديدن اش رو داشت. مثل بقيه جاهاي پارك مسير صف، شبيه سازي عالي از همون دوران و لوكوموتيو هاي بخار بود. دكوراسيون به حدي زيبا و طبيعي بود كه به نظرم بدون دخالت طراحان صحنه هاليود چنين كاري ممكن نبود. ساعت سه كه از قطار پياده شديم سريع به طرف پارك دوم يعني Walt Disney Studios Park كه ساعت كاري كمتر (تا ساعت 5) داشت رفتيم. در طول روزي كه بليط رو خريداري كرده ايد امكان چندين بار تردد بين دو پارك وجود داره. در پارك دوم كه محبوبيت كمتري نسبت به پارك اول داره، چندين استوديوي سينمايي وجود داره. ديدن شبيه سازي بارش باران، انفجار سفينه هاي فضايي و نظاير اون از نزديك ميتونه جالب توجه باشه. اما يكي از مشهورترين وسايل پارك دوم و حتي كل ديزني لند Hollywood Tower يا Tower of Terror هست كه هتل هاليوود هم ناميده ميشه. اينجا خواستيم زرنگي كنيم و بالاخره از Fastpass استفاده كنيم كه گفتند تا ساعت 4 ممكن بود. قضيه Fastpass هم اينه كه به شما امكان داده ميشه يه بار در طول روز از صف طولاني دستگاهها بدون انتظار عبور كنيد، در واقع بايد مديريت كنيد و غرفه اي كه صف طولاني داره رو انتخاب كنيد و با حضور در راس ساعت از اون وسيله بدون صف استفاده كنيد. بي خيال Fastpass شديم و وارد صف اين هتل مخروبه شديم. با اينكه يه بار صبح گزيده شده بوديم و تصميم گرفته بوديم مثل بچه آدم تفريح كنيم ولي حس كنجكاوي امانمون نداد و دوباره دل به دريا زديم. قضيه مربوط به هتلي در سال 1939 بود كه برخورد صاعقه با اون اتفاقاتي رو براي مسافرينش در آسانسور رقم ميزد. بعد از اينكه در داخل يه كتابخانه متروكه در لابي هتل و در يك تلويزيون قديمي ماجرا شرح داده ميشه، با طي صف به موتورخانه هتل كه آسانسورهاي خراب انتظار شما رو ميكشند وارد شديم. بعد از نشستن در صندلي هاي داخل آسانسور، كمربندها كاملا محكم، درب آساسنور بسته و حركت به بالا شروع ميشه. در اولين طبقه كه متوقف ميشيد يه كريدور متروكه، با درختچه هايي كه عجيب رشد كرده اند جلوي چشماتون ظاهر ميشه، رعد و برق وحشتناكي رخ ميده و روح متحرك چند تا از مسافرهاي سال 1939 هتل ظاهر ميشه. دربها بسته ميشه و با تكان جزئي و مخوفي و پخش اين صدا كه "شما مسافرين عجيب ترين آسانسور هستيد" حركت به بالا ادامه پيدا ميكنه. با باز شدن دربها در توقف دوم، روح افراد داخل آسانسور كه رديف جلو نشستند (و ما رو هم شامل ميشه!!) در آينه داخل كريدور نشون داده ميشه. درب آسانسور كه بسته شد، ديگه چيزي نفهميديم و سقوط آزاد شروع شد. شدت سقوط به حدي بود كه همه از صندلي بلند ميشدند و فقط كمربند صندلي ما رو نگه داشته بود. وقتي پايين رسيديم، دوباره صعود به بالا، بالاترين نقطه هم دريچه اي باز ميشد تا كل پارك رو در 60 متري ببيني و بقيه ماجرا. خلاصه بعد از اينكه يه بار ديگه به غلط كردن افتاديم با دست و پاي لرزون اومديم بيرون و به سمت پارك اصلي رفتيم.

 

هوا داشت تاريك مي شد و اكثر وسايل رو استفاده كرده بوديم. تصميم گرفتيم با گشت زدن در فروشگاه اصلي، يه يادگاري ارزون بخريم. هوا باراني و ساعت حدود 7 بود و يه ساعتي تا شروع مراسم Disney Dream باقي مانده بود. چون 2012 مصادف بود با بيستمين سال تاسيس اين پارك در پاريس، هر شب ساعت 8 نمايش Disney Dream به مدت 45 دقيقه برگزار ميشد (ظاهرا هنوز هم ادامه داره و اگه عيد نوروز گذرتون به اونجا افتاد، فراموش نكنيد) اين نمايش با فلش بكي به شخصيتهاي قديم والت ديزني و حتي گوژپشت نتردام همراه بود و يكي از زيبباترين اجراهاي خياباني بود كه تا به حال ديده بوديم. نمايشي از آتش بازي هاي زيبا، رقص فواره ها، پخش فيلم ها و ... كه فرصت پلك زدن را هم از حاضرين گرفته بود. وقتي ماجرا تمام شد، خيل جمعيت به حدي آرام و دلنشين پارك را ترك كردند كه گويا كسي نگران وسيله نقليه مسير برگشت نبود و كسي عجله اي براي برگشت به زندگي روزمره اش نداشت. من و همسرم هم براي يه بار كه شده، بدون استرس روز را شب كرديم و به پاريس برگشتيم.